Buitengaats

We need to construct shared, distributed, reflective practicums in which experiences are collected, vetted, clustered, commented on, and tried out in new contexts. One might call this “learning about learning,” a bootstrapping operation in which educators, along with students, are learning among and between themselves. This can become a living or dynamic infrastructure – itself a reflective practicum.

Met onder andere deze uitspraak besluiten Seely Brown en Adler  een artikel bij Educause.edu.  Wat mij betreft een aanrader mede vanwege de vele voorbeelden en ook niet al te moeilijke stijl.

Seely Brown is vooral bekend door zijn expertise op het gebied van het (informele) leren op de werkplek. Veel van zijn lezingen en publicaties gaan hier op een zeer leesbare en aansprekende manier over. Qua inhoud zit hij vaak dichtbij de publicaties van Etienne Wenger. Maar dit artikel gaat vooral over de mogelijkheden van internet en web 2.0  voor het formele leren in schoolse situaties. 

Vanzelfsprekend komen de volgende elementen aan bod

Social learning:

This perspective shifts the focus of our attention from the content of a subject to the learning activities and human interactions around which that content is situated.

Communities of practice

Apprentices traditionally begin learning by taking on simple tasks, under the watchful eye of a master, through a process that has been described as “legitimate peripheral participation”; they then progress to more demanding tasks as their skills improve.

Second life

… the social life of Internet-based virtual education can coexist with and extend traditional education.

Informeel leren

… it also seems likely that a great deal of informal learning is taking place both on and off campus via the online social networks that have attracted millions of young people.

het long tail principe

the “catalog” of subjects that can be learned online is almost unlimited.

Belangrijke vragen die instellingen (waaronder ook bibliotheken) zichzelf moeten stellen om ook daadwerkelijk te komen tot zogenaamde reflective practicums, zijn volgens Seely Brown en Adler:

Are they evaluating what they do and engaging in anything resembling cycles of continuous improvement? Are their reflections being systematically captured and shared?