Buitengaats

Elke burger met een internetaansluiting kan zijn interpretatie van de werkelijkheid op het net zetten en zo lucht geven aan zijn verontwaardiging. Iedereen kan zijn recensie posten, zijn weblog publiceren of zijn filmpje uploaden in de grenzenloze wereld van wat wel Internet 2.0 wordt genoemd. Heel wat mediadeskundigen vinden dat niet alleen een onomkeerbare, maar ook een zegenrijke ontwikkeling. Eindelijk zijn de media gedemocratiseerd!

Bovenstaande vormt de inleiding bij een bespreking door Warna Oosterbaan van nuttige tegengeluiden als het gaat om de ‘people´s democracy’ en de ‘wisdom of crowds’. Het zijn niet de enige en ook niet de laatste dissonanten in de stroom van publicaties over de invloed van moderne webtechnologie op de gemeenschap en het leven  in de 21-ste eeuw.

In ‘The Cult of the Amateur’ zet Amerikaanse Brit Andrew Keen uiteen waarom hij de democratisering van de media een rampzalige ontwikkeling vindt. Interessante dingen hoor je op al die discussiefora niet, zegt Keen, en wat erger is: de waarheid wordt er het slachtoffer van, want daarover mag iedereen nu meestemmen.

De Amsterdamse mediatheoreticus Geert Lovink schildert bloggers af als ‘de niksers die staan te juichen bij de dood van de gecentraliseerde kennisstructuren’. Lovink wil die niksers niks verwijten. Ze documenteren alleen maar de ‘afnemende macht van de gevestigde media’.

De Amerikaanse jurist Cass Sunstein wijst in zijn boek ´Republic.com 2.0´ op de radicaliserende tendensen van het net die hem zorgen baren.  Sunstein vindt consumentensoevereiniteit een mooi uitgangspunt is, maar niet in de wereld van de politiek, niet in het democratische domein. Daar moet je blootgesteld worden aan andere gezichtspunten en opinies, ook als je daar misschien niet op uit bent.

Journaliste Warna Oosterbaan laat het gelukkig niet bij een bespreking maar trekt vervolgens ook haar conlusies.

Volgens Oosterbaan zijn de besproken boeken nuttige tegengeluiden tussen alle juichende verhalen over bloggers, wiki’s, ‘user generated content’ en de overige wapenfeiten van internet 2.0, . Want hoe revolutionair het bloggen ook is – voor het eerst in de geschiedenis heeft de massa toch maar toegang tot een massamedium gekregen – je kunt vaststellen dat de resultaten voorlopig niet meevallen. Misschien is het meest teleurstellende van het bloggen wel dat van het aandragen van nieuwe feiten, van nieuwe perspectieven nog weinig sprake is. Een echte ‘burgerjournalistiek’ bestaat nog niet.

Jammer, maar tegelijkertijd een steun in de rug van instellingen die de publieke sfeer een warm hart toedragen: kranten, tijdschriften, de publieke omroep, het onderwijs, politieke partijen, non-gouvernementele organisaties. Inderdaad, de mainstream media en de gevestigde instellingen. De democratie kan voorlopig niet zonder ze.

In de huidige kenniseconomie wordt kennismanagement voor overheden steeds belangrijker. Hoe krijg je de juiste kennis bij de juiste mensen op het juiste moment en in de juiste vorm? Er zijn drie aspecten die van invloed zijn: mensen, processen en technologie. Mensen zijn daarvan waarschijnlijk (en niet verrassend) het belangrijkste.

(…) Dat betekent ook het selecteren en opleiden van managers die ervoor zorgen dat informatie wordt gedeeld. De medewerkers die informatie delen moeten ook daadwerkelijk worden beloond. Medewerkers moeten ook worden aangemoedigd om hun eigen creativiteit en innovatieve vermogen aan te wenden om hun ideeën om te zetten in waardevolle producten en diensten. Ook hierbij spelen managers een belangrijke rol. Niet alleen door medewerkers te begeleiden, maar ook door best practices te delen.

Gelezen in de bespreking van een lijvig VN-rapport over e-government bij Frankwatching. En als Nederland doen we het  in een internationale ranking helemaal niet slecht met een vijfde plaats.  

Overheid en onderwijs kennen veel overeenkomsten. Maar volgens mij is de Nederlandse overheid in de laatste twee drie jaren het onderwijs voorbijgestreefd als we het hebben over de inzet van ICT in de dienstverlening en communicatie met de klant/student. En dan heb ik het niet (eens) over de recente mogelijkheden van web 2.0. Gewoon zoiets ‘simpels’ als online inschrijven voor een opleiding bijvoorbeeld of de online communicatie met docenten en medestudenten.

De instrumenten, tools en technische mogelijkheden / problemen  zullen niet anders zijn; het zal dan toch liggen aan de mensen: managers en/of medewerkers.

“Onderwijshervorming:
kwestie van talenten coachen of meer aandacht voor funderende competenties?”

De Nationale DenkTank 2007 heeft op 19 december haar eindrapport ‘Succes op school!’ gepresenteerd. Opnieuw wordt het onderwijs geconfronteerd met een aantal ideeën. 

Het aanstellen van talentcoaches vindt de MBO Raad bijvoorbeeld wel een interessante suggestie. (bron)

Dezelfde suggestie maakt een vrij heftige reactie los bij Rector Frank van der Duyn Schouten (Universiteit Tilburg):

De talentcoach van de Denktank? Dat is een ramp. Wéér een speler op het veld erbij, terwijl de student toch echt zélf moet leren kiezen. (bron)

Ook VO-voorzitter Slagter is niet ondersteboven van talentcoaches. Hij is er wel voor meer te letten op “wat de kernkwaliteit van de scholier en student is.”

Als het gaat om die ‘kernkwaliteit’ van de student merkt  Van der Duijn Schouten verder op dat de voorbereiding op een universitaire master van de zijde van het VO tekortschiet wegens vooral de gebrekkige aandacht voor de drie succesbepalende vakken Nederlands, Engels en wiskunde. Interessant want deze competenties spelen ook een belangrijke rol bij de overgang van MBO naar HBO en eigenlijk in alle lagen van het onderwijs.

Dit inzicht was aanleiding voor de staatssecretaris om opdracht te geven aan de expertgroep doorlopende leerlijnen rekenen en taal advies uit te brengen over een conceptueel kader en de “de inhoud, het niveau en de formulering van een in referentieniveaus beschreven geordende reeks leerstofcomponenten die leerjaren / studiejaren / opleidingen overstijgen.”

Over de examinering van deze funderende competenties zal de staatssecretaris in de maand februari een voorstel lanceren. Nu in korte tijd de raamwerken Nederlands en Wiskunde zijn gepresenteerd, zou ik als MBO raad vooral geïnteresseerd zijn in de wijze waarop de staatssecretaris zich een landelijke vorm van examinering voorstelt.

Na het recente, parlementair onderzoek zijn grootschalige onderwijshervormingen even ‘not done’ zo lijkt het wel en wordt liever gesproken over ‘ finetuning’. Het is de vraag waartoe de voorstellen van Van Bijsterveldt in februari 2008 gerekend mogen worden: grootschalige hervormingen of finetuning?

“Internet is geen wereld op zichzelf, maar een vergrootglas”

(Rathenau Instituut)

Internet users are becoming more aware of their digital footprint; 47% have searched for information about themselves online, up from just 22% five years ago. However, few monitor their online presence with great regularity. Just 3% of self-searchers report that they make a regular habit of it and 74% have checked up on their digital footprints only once or twice.

Dit onderzoek van PEW naar de bewuste omgang met de sporen (‘digital footprints’) die we achterlaten op internet, laat zien dat we er meer en meer oog voor hebben.

De digitale identiteit staat voor dat deel van onze identiteit dat zich op internet begeeft, inclusief normen en waarden, gedrag en levensbeschouwing. (Freek Zwanenberg)

De jeugd in Nederland is zich dit schijnbaar nog weinig bewust. Veel  jongeren beseffen niet dat deze sporen door anderen kunnen worden nagetrokken, bijvoorbeeld bij een sollicitatie. Footprints worden dan bijna ‘digital tattoos’ die niet meer te verwijderen zijn.

Bij jonge internetgebruikers, van negen tot twaalf jaar, is de kans klein dat ze eerlijk zijn over hun identitieit. Bijna driekwart liegt erop los. Onder dertien- en veertienjarigen is dat meer dan de helft, bij vijftien- tot achttienjarigen bijna eenderde. (Elsevier 2006)

Kinderen behoeven naast bescherming kennelijk ook opvoeding als het gaat om de wijze waarop ze, op internet, omgaan met elkaar, met de ‘waarheid’ en met normen en waarden. Helaas laten ouders en scholen het in dat verband massaal afweten. Internet als naslagwerk kan zonder enige bassale  kennis over zaken als copyright geplunderd worden voor menig werkstuk.  

Internetgebruikers zijn ‘netizens’ (burgers van de internetwereld) die opereren volgens regels van netiquette die zij zichzelf opleggen. In de daarop aansluitende systemen van zelfregulatie wordt op eigen initiatief de toegang tot bepaalde onderdelen van het internet beperkt door het aanbrengen van filters. De primaire verantwoordelijkheid voor de bescherming van kinderen die gebruik maken van het internet ligt bij de ouders. (Albert Benschop – Sociosite)

Internet als ontmoetingsplek biedt nog onvoldoende vormen van ‘sociale’ zelfregulatie om kinderen zonder voorlichting en instructie het internet te laten afstruinen. Weten we als ouders wel voldoende van wat onze kinderen bezighoudt en hen drijft tot het zich aanmeten van een ‘tweede’, digitale identiteit?

9% van de leerlingen zoekt liever zijn vrienden/vriendinnetjes via het Internet. Bij deze leerlingen speelt het sociale leven zich vooral af op het Internet. Dit kunnen leerlingen zijn die in het ‘echte’ leven geen leuk, sociaal, leven hebben. Weinig vriendjes, worden veel gepest, geen aansluiting met leeftijdsgenoten, erg verlegen, voelt zich niet prettig in de ‘echte’ wereld enz. Zij kiezen ervoor om een sociaal leven op te bouwen op het internet. Daar speelt uiterlijk, leeftijd, je identiteit een veel kleinere rol. Via profielsites kun je zelfs je eigen identiteit aanmeten. (Gedrag & Identiteit – Onderwijsvragen.nl) 

Veel lijstjes op het net maken duidelijk dat er weer een jaar voorbij is. De vijftig ‘beste sites’ volgens Time. Met op een eerste plaats Mozy.com. Ik denk dat online storage het komende jaar wel eens een klapper zou kunnen worden. Het vertrouwen in de opslag op het net in plaats van de eigen desktop neemt blijkbaar toe. Ook het aantal recente overnames lijkt te bevestigen dat deze markt mogelijkheden biedt.  En de achtste plaats van Netvibes laat zien dat steeds meer mensen iets doen met online services. Een combatie / mashup van online services en online storage is mijn persoonlijke voorspelling voor 2008.