Buitengaats

Een niet onbelangrijke ontwikkeling als het gaat om de verdere uitwerking van het concept van een personal learning environment en de relatie die deze omgeving heeft met internet content en didactiek. In een aantal posts op het web is recentelijk het begrip ‘feedbook’ (met dank aan Dave Cormier) opgedoken als alternatief voor het traditionele ‘textbook’. Om docenten in staat te stellen dit soort lesmateriaalcontainers te bouwen en te voorzien van aanwijzingen, instructies en opdrachten is er meer nodig dan een slimme bundeling van allerlei feeds (zoals del.i.cious, furl, flickr, etc.). Naast de raakvlakken met de vergelijkbare gedachten die Scott Wilson heeft met betrekking tot het e-portfolio is er ook een relatie te leggen met het fenomeen “structured blogging”.

Met de uitwerking van het concept “structured blogging” worden bloggers/docenten een soort templates geboden. Op basis van deze templates (momenteel aangeboden als plug-in voor Movable Type en WordPress) kan een blogger/docent op gestructureerde wijze internet-content aanbieden, annoteren en metadateren. Daarmee is een weblog in een keer veel meer dan een communicatietool voor personal publishing. Door de gestructureerde opzet en de metadatering worden dit soort blogposts ook voor andere docenten inzichtelijk en daardoor zeer interessant om vervolgens eventueel als materiaal te gaan gebruiken. Uitwisseling van content, los van institutionele systemen, komt daarmee ook dichterbij; enige discipline in het hanteren van de metadateringsafspraken daarbij vooropgesteld. Ook de waardering van vrij beschikbare (rekening houdend met digital rights) internetcontent door docenten kan met de metadatering geregeld worden. Niet iedereen is nu eenmaal uitsluitend gecharmeerd van wikipedia.

Ik ben benieuwd hoeveel edubloggers zich op korte termijn gaan buigen over de vraag van de toepassingsmogelijkheden van deze concepten.

In een artikel in het online journal Innovate over het nieuwe leren van James Shimabukuro wordt enige aandacht besteed aan de rol van de nieuwe docent. Iets dat in veel vergelijkbare artikelen wel eens wordt vergeten. De nieuwe professional. Wat mogen/moeten we volgens Shimabukuro van hem of haar verwachten?

“I foresee that in these new learning environments, the teachers of tomorrow will be empowered to redefine and expand their roles to include many different functions. The traditional teacher’s role will survive, but most likely in a greatly diminished capacity. Replacing the generalists will be specialists, or learning advisors and subject-area experts. The advisors will be skilled in working with students and motivating them to discover the learning styles and goals that are best suited to their interests. They will coordinate the students’ academic careers at the institution, assisting in the development of a matriculation plan for each client and in class scheduling every term. In keeping with the current emphasis on individual advising as a key to academic success (National Academic Advising Association 2005), the reputation and ultimate success of institutions at all levels will be based largely on the learning advisors’ effectiveness.”

Over de veranderende rol van de docent is de laatste jaren veel geschreven. Maar daarbij was de docent ook tevens de aanjager en gangmaker van de vernieuwing die men in het onderwijs voorzag. Dat ligt de laatste tijd lichtelijk anders. De docent is nu veel meer onderdeel van de maalstroom die maar een kant uit lijkt te gaan en daardoor meer een slachtoffer van de vernieuwing. Veranderen of anders lijkt het credo.

Naast de veranderende rol is het ook de leer- en werkomgeving die sterk verandert (Shimabukuro:”A few traditional schools will remain, but the vast majority will be demolished and the land converted to community recreational and educational centers with free learning facilities.”).
En dat is natuurlijk wel erg veel om allemaal tegelijk te moeten verwerken. Empowerment lijkt me in dat verband niet de juiste woordkeus.

The logic of education systems should be reversed so that the system conforms to the learner, rather than the learner to the system. (NESTA Futurelab)

Men begint het te snappen. De ideeën en concepten volgen elkaar in sneltreinvaart op als het om “personal learing” gaat. Het institutionele en vrij gesloten onderwijs loopt op zijn laatste benen. Zie de presentatie van Scott Wilson over mogelijke scenario’s en natuurlijk Stephen Downes presentatie over e-learning 2.0. Maar laten we niet vergeten wat dat aan de andere kant voor de docent betekent. Het werd al eens heel fraai geformuleerd door Carol Twigg: “Currently in higher education, both on campus and online, we individualize faculty practice (that is, we allow individual faculty members great latitude in course development and delivery) and standardize the student learning experience (that is, we treat all students in a course as if their learning needs, interests, and abilities were the same). Instead, we need to do just the opposite: individualize student learning and standardize faculty practice.” De spijker op z’n kop zou ik zo zeggen. Maar om dit de docenten uit te leggen is een hele toer.